16.

Krótkie podsumowanie XXXII Pieszej Pielgrzymki Płockiej. 1370 pielgrzymów z diecezji płockiej dotarło do tronu Pani Jasnogórskiej. Pokonaliśmy około 300 km. Każdego roku droga do Częstochowy jest inna, w tym roku była naprawdę wyjątkowa pod względem atmosfery, wytrzymałości fizycznej i skupienia w modlitwie.

 Upały wykańczały. Trzydzieści sześć stopni w cieniu, a my na roztapiającym się asfalcie w pełnym słońcu. Dla większości wędrujących trzy pierwsze dni są niesamowicie męczące. Potem nogi przyzwyczajają się do chodzenia i ból trochę ustępuje. Mimo tego uśmiech nikomu nie schodził z twarzy.

W moim przypadku skończyło się na pięciu pęcherzach. To całkiem niezły wynik w porównaniu z zeszłym rokiem.

 

  Chciałam z całego serca podziękować grupie zielonej, że potrafliśmy się zjednoczyć i na szlaku być jedną wielką rodziną. Szczególnie Oli-za te nasze rozmowy i za to “że masz tak jak ja”;D, Marcie- za nieustanne wygłupy i śmianie się z wszystkiego co popadnie, Kamilowi-za wpis do książeczki pielgrzyma i propozycje dotycząca ŚDMłodzieży, Mamie-za to że po prostu była. 

Mogłabym tak wymieniać w nieskończoność, bo dzięki każdemu pątnikowi wędruje się lepiej. Dopiero co pożegnałam się z tymi wszystkimi ludźmi, a już za nimi niesamowicie tęsknie. Odliczam dni do sierpnia 2014, żeby znów się z nimi zobaczyć i usiskać.

 Gdy doszliśmy do Jasnej Góry wielu osobom zeszkliły się oczy na widok obrazu Matki Boskiej. Tak naprawdę wędrujemy dziewięć dni, aby spojrzeć Jej w oczy przez kilka sekund i powierzyć swoje intencje.

 A najważniejsze jest to żeby zawierzyć wszystko Bogu. Zaufać. On czasami krętymi drogami, wypełnia nasze prośby. Przez przykre wydarzenia wypełnia swój plan, aby w przyszłości przynieść nam szczęście i dobro. Trzeba wszystko zrozumieć, zaakceptować i mieć w sobie cierpliwość, która na pewno zaowocuje. 

  

Serca oczyszczone:)